بشقاب دو پرنده

بر سطح این بشقاب کهن، دو پرنده درهم‌تنیده به تصویر کشیده شده‌اند، گویی در میانه‌ی رقصی آسمانی یا نجواهایی عاشقانه‌اند. پرهایشان با رنگ‌های گرم و زنده – سرخ، قهوه‌ای، سبز و مشکی – جان گرفته و در زیر لعابی شفاف، همچون ردپایی از خیال و هنر، جاودانه شده‌اند.
نقوش هندسی و نقطه‌چین‌های منظم، فضایی رویایی به این اثر بخشیده‌اند؛ گویی سفالگرِ نیشابوری، نه فقط یک ظرف، که داستانی را حک کرده است—داستان پرواز، همراهی و پیوندی ناگسستنی.
در فرهنگ ایرانی، پرندگان نماد آزادی، عشق و پیام‌آوری‌اند. این دو پرنده، شاید تجسمی از همسفران زندگی باشند؛ دو جان که در کنار یکدیگر، در طنین خوشبختی و امید، بال می‌گشایند.
این بشقاب که اکنون در مجموعه‌ای خصوصی در برلین نگهداری می‌شود، تنها یک اثر سفالی نیست؛ بلکه روایتی است که از دل قرن‌ها عبور کرده تا همچنان زمزمه‌ای از زیبایی و مهر را در گوش جان جاری سازد.