بخشش، عطری از بهشت
بر این بشقاب سفالی نیشابور، ردپای هنر و حکمت در هم تنیده شده است. زمینهای سپید، به پاکی اندیشهای والا، و بر گرداگرد آن، کتیبهای به خط کوفی که با ظرافت و ریتمی موزون چشم را مینوازد. گویی کلمات، حلقهوار گرد هم آمدهاند تا پیامی جاودان را نجوا کنند:
"بخشش از اخلاق اهل بهشت است."
حروفی که چونان شاخههای درختی کهن، با انحنای نرم و دلنشینشان، بذر سخاوت و بزرگواری را در دل بیننده میکارند. حاشیهی بشقاب با نقوشی قرمزفام آراسته شده، رنگی که از گرمای محبت و لطافت نیکی حکایت دارد. در میان انحنای خطوط، نقشهایی از موجودات خیالانگیز به چشم میخورند، گویی جان گرفتهاند تا معنای این کلمات را زندهتر سازند.
این اثر بیهمتا، که امروز در مجموعهی حبیب انویان نگهداری میشود، تنها یک ظرف سفالی نیست؛ پنجرهایست رو به گذشته، پژواکی از خرد، و یادآوری از آنچه ما را به بهشت نزدیکتر میکند: بخشش.